Weidebeheer

Een gezonde bodem omvat een voldoende grootte biologische activiteit en diversiteit, een voldoende humusopbouw en een correcte mineralenmix.

Een dier is in feite geen productie dier en dus meer gebaat bij hoogste kwaliteit dan hoogste kwantiteit. Hoewel de kwantiteit, na het hertel van de bodem, automatisch zal terug komen.

Een kunstmatig bemeste, eenzijdig bemeste of verschraalde bodem heeft een herstel nodig om de bodem zelf regulerend te maken: na 3 à 5 jaar kan reeds een goede balans verwacht worden.

De beperkende factor is natuurlijk de dierlijke belasting die dit proces kan vertragen. Een oude vuistregel zegt dat 2 paarden per Ha een maximum is om een natuurlijk evenwicht te behouden.
Een oplossing hiervoor is het gebruik van een Paddock paradise.

Belangrijk is zeker voor paarden, pony’s en ezels dat ze voldoende volgroeide grassen krijgen als voeding en niet het gestresseerde kort gegeten gras.

Volgende punten zijn belangrijk voor het ontwikkelen van een natuurlijke bodem:

• Geen directe stikstof bemesting
• Machinale bewerkingen minimaliseren
• Grasgroei vertragen, of beter normaliseren, in plaats van opjagen
• Het gras lang laten worden heeft twee functies (1) de suikers zijn omgezet in lange ketens (koolhydraten) en dus trage suikers geworden en (2) een deel van de wortels zal afsterven en worden toegevoegd aan de humus in de bodem.
• Organische meststoffen = voeding voor de bodem aanvoeren zoals compost en/of gefermenteerde producten, b.v. bokashi van mest.
• Aanvulling van de anorganische metalen-, mineralen- en sporenelementen. In vrijwel alle bodems ontbreken bepaalde elementen die we voor de gezondheid van de dieren maar ook hier horen natuurlijke producten.
• Verbeteren van het bodemleven via Compost/Bokashi en Microorganismen (microferm).
• Stimuleren van biodiversiteit, je kan dus zaaien wat je wil de bodem en de omgeving zal bepalen wat groeit. Dit accepteren is een vereiste voor natuurlijk weidebeheer.